Wie mij vandaag de dag een beetje kent, weet dat ik ondertussen (meestal) een soort van (nog niet helemaal) rust gevonden heb.
Rust in wie ik ben, in het ouderschap, op vlak van work-life balance, etc.... .
Een serieuze ommezwaai maar toch wel eentje om eens even bij stil te staan.
Voorheen raasde ik maar door. Op de school waar ik les gaf, noemde mijn collega's me wel eens de wervelwind die door de leraarskamer kwam geraasd.
Dosering, grenzen stellen, zelfzorg, rust...geen van deze begrippen stonden toen in mijn woordenboek.
Ware het niet dat ik op dat ogenblik zwanger was van mijn tweede dochter.Ik was een bom vol energie en nam nog eens extra uren aan bovenop mijn voltijdse. Dat van die energie ' dacht ik' althans.
Tot ik op een dag een klein rood plekje kreeg. En elke dag kwamen er bij. Meer en meer. Tot ik van mijn hoofdhuid tot aan mijn tenen volstond. Ik kon niets verdragen op mijn huid.
ik veranderde van wasmiddel, lette op mijn voeding, bestelde speciale verzorgingsproducten voor de huid... .
Uiteindelijk viel het verdikt bij de dermatoloog: zwangerschap psoriasis als gevolg van stress.
Met mijn beide voeten werd ik op de grond gezet. Ik besefte meer dan ooit hoe belangrijk zachte stoffen van een goede kwaliteit van belang waren alsook de juiste producten voor je huid.
Het effect van de stress op mijn zwangerschap realiseerde ik pas na de geboorte.
Mijn dochtertje was zo onrustig en zo gevoelig. Elke kleinste verandering maakte haar van streek. Ze had veel nabijheid nodig en inbakering.
Gelukkig is ze ondertussen uitgegroeid tot een kleuter met wie ik samen op zoek kan gaan naar rust als ze zelf ook voelt dat het wat teveel wordt.
(Met dit schrijven wil ik mijn ervaring delen. Het is niet bedoeld om dingen te veralgemenen, de vinger te wijzen of gedrag te verklaren want elke persoon/ elk kind is uniek.)
Hiel A. juni 2022